تاریخچه استفاده از شمع تولد
کیک تولد سنتی بوده است که رومیان باستان بدان می پرداخته اند، و جشن گرفتن تولد کسی با یک شیرینی خوشمزه منطقی به نظر می رسد. اما آیا تا به حال از خود پرسیده اید چه کسی اولین بار بر روی کیک شمع روشن کرد؟
چند نظریه در رابطه با ریشه های شمع تولد وجود دارد.
برخی بر این باورند که سنت شمع های تولد در یونان باستان آغاز شده است، که مردم کیک ها را با شمع هایی روشن که نمادی از آرتمیس، الهه ی شکار بود، تزئین می کردند. شمع ها روشن می شدند تا آن ها را مانند ماه تابان کنند، نمادی محبوب در ارتباط با آرتمیس…
همچنین بسیاری از فرهنگ های باستانی اعتقاد داشتند که دود دعاهای آن ها را به آسمان ها می برد. ممکن است سنت امروزی آرزو کردن پیش از فوت کردن شمع ها نیز با این باور شروع شده باشد.
بعضی دیگر معتقدند سنت شمع های تولد با آلمانی ها آغاز شده است. در سال 1974 کنت لودویگ فون زیزیندورف تولد خود را با یک مراسم عجیب و غریب جشن گرفت، و البته یک کیک و تعدادی شمع: ” کیکی بسیار بسیار بزرگ وجود داشت و مطابق تعداد سال های عمر او حفره هایی در کیک ایجاد شده بود که درون هریک شمعی بود و شمعی هم در وسط کیک قرار داشت.”
علاوه بر این آلمان ها در سال های 1700 جشن های تولدی برای کودکان برگزار می کردند که یک شمع تولد روشن و روی کیک قرار داده می شد که نمادی از “روشنایی آتش” بود.
اعتقاد ایرانیان
باورهای دیگری هم وجود دارد که به اعتقادات آریایی نزدیک تر است:
پیشینیان معتقد بودند برای استجابت دعا لازم است چهار عنصر طبیعی خاک،باد، آب و آتش هنگام دعا کردن حضور داشته باشند. این چهار عنصر در شمع وجود دارند: موم شمع نماد خاک، شعله ی آن نماد آتش، دود شمع نماد باد و موم ذوب شده نماد آب است.
همچنین در روایات دیگر، بهره گیری از شعله های شمع با توجه به اهداف متافیزیکی به دوران کهن بازمی گردد. شمع سمبل و نماد انسان پویا و فعال است. در گذشته آتش نماد بزرگترین قدرتی بود که می تواند روح و زندگی انسان ها را متاثر کند. به همین دلیل استفاده از نور شمع در جهت اهداف متافیزیکی برای استفاده از تاثیرات روانی آن بر روح و ذهن انسان می باشد.
شمع خاموش سمبلی از زندگی عادی و سکوت است. برای ایجاد تغییر در زندگی باید آتش معنویت را افروخت. پیمودن مسیر زندگی به سوی کمال به تولد معنوی دوباره نیاز دارد.
